دکتر هادی زارعی

ایام تعطیلات، فرصت خوبی برای دیدن فیلم و مطالعه کتاب بوده است. امروز یک فیلم خاص با نام موریتانی دیدم. 

ر این اثر شاهد شکنجه و آزار محمدو اولد صلاحی (طاهر رحیم) به دست FBI ،CIA و دیگر آژانس‌های دولتی ایالات متحده است، که ادعا می‌کردند صلاحی یک عضو القاعده بوده و در حملات 11 سپتامبر در نیویورک شرکت داشته است. اما شخص صلاحی ادعا می‌کند که او با القاعده درگیر و همراه بوده، اما این همراهی فقط برای مدت کوتاهی در اوایل دهه 90 به عنوان بخشی از یک گروه در حمایت از مجاهدین با هدف سرکوب رژیم کمونیستی در افغانستان صورت پذیرفته است. اما آیا این کار او را تروریست یا مهندس حملات 11 سپتامبر می‌کند، مانند ادعای دولت ایالات متحده؟ قطعا نه.

پس از حادثه 11 سپتامبر و قبل از اینکه دولت آمریکا صلاحی را در سال 2002 به خلیج گوانتانامو منتقل کند، او ابتدا در خانه خود در موریتانی مورد بازجویی قرار گرفت و بعداً در اردن و بگرام نیز زندانی شد. صلاحی در زندان امنیتی و مخوف گوانتانامو توسط ارتش آمریکا «یک پروژه ویژه» در نظر گرفته شد و بدون مدرک واقعی توسط افسران اطلاعاتی آمریکا و کانادا مورد آزار، شکنجه و تجاوز قرار گرفت. او به طور مداوم و مستقیم 70 روز شکنجه شد و سرانجام مجبور به اعترافات دروغ شد، آن هم پس از اینکه بازجویانِ وی، او را تهدید به بازداشت، تجاوز و مجازات مادرش کردند. علی رغم همه اینها، و علی رغم یک سال تحقیق در ارتش ایالات متحده، هرگز حتی یک اتهام نیز علیه صلاحی مطرح و قطعی نشد.

جالب است که فرد را هفت سال بدون هیچ دلیل و محاکمه ای در زندان گوانتانامو نگه داشته اند و حتی وقتی بعد از این هفت سال در دادگاه، بی گناهی او اثبات می شود باز هم دولت امریکا اجازه آزادی او را نمی دهد و هشت سال دیگر هم در آنجا زندانی می ماند!!!

شکنجه هایی که در این مدت به او وارد شده است بسیار وحشتناک بوده و حتی با ابتدایی ترین اصول حقوق بشر نیز تناقض دارد.

ظاهرا حقوق بشر و مفهوم آن فقط هنگامی معنا پیدا می کند که غربی ها دوست داشته باشند!!!

این فیلم همچنین داستان مردی است که فکر می‌کرد دولت آمریکا قابل اعتمادتر از وطنش موریتانی است (چیزی که برخی در کشور ما نیز دچار آن هستند). بنابراین، فیلم «The Mauritanian» شاید هنرمندانه ترین یا عالی ترین فیلم در نمایش چنین مضمونی نباشد، اما فیلمی است که همه باید آن را تماشا کنند.