دکتر هادی زارعی

مثل راه رفتن در خواب. مثل کابوسی در بیداری. این ماجرای آخرین روزهای اردیبهشت 1403 است. چیزی که شاید نسل قبل از ما در شهریور 1360 تجربه کرد. به همان اندازه شوکه کننده. رئیس جمهور رفت. رئیس جمهور و همراهانش شهید شدند. کلمه‌هایی که به تنهایی برای بیان آنچه در 20 ساعته گذشته ایران از سر گذراند کافی نیستند. این برگی دیگر از تاریخ پرماجرای سرزمینی است که تار و پودش را با رنج، امید و صبوری بافته‌اند. سرزمینی که کم غم ندیده اما سر هم خم نکرده است. زمانه نشان داده که ما از هر مصیبتی قوی‌تریم.

هیچ‌کس از روز پایان خود خبر ندارد، اما خوشا به سعادت آنها که در راه کار برای وطن کتاب زندگی‌شان بسته می‌شود. آنها که به جای شکوه و ناله، به جای تسلیم و نفرین، کمر خدمت بسته‌اند و برای گشودن گره از مشکلات مردم به میدان می‌روند. کسانی که در این راه، جان فدا می‌کنند جان‌نثاران ایران هستند. چه سربازانی که در لبه مرز به پاسداری از خاک مشغولند و چه مدیرانی که به جای کنج عافیت پا در معرکه می‌گذارند.

مرگ در شمایل گوناگون به زندگی یورش می‌آورد و از آن گریزی نیست. خداوند در آیه 57 سوره عنکبوت می‌فرماید: «کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ». / هر نفسی چشنده مرگ است، و پس از مرگ شما را به سوی ما باز گردانند.

این وعده الهی است، در آن خللی وجود ندارد. کتاب زندگی دیر یا زود بسته می‌شود، باید گذاشت و گذشت، چشم فرو بست و گذر کرد و آیندگان در مورد ما به قضاوت می‌نشینند و روزی در بارگاه الهی باید در مورد آنچه کردیم یا نکردیم پاسخ داد. همانگونه که فرمود: (فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْرا یَرَهُ * وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرّا یَرَهُ). «پس هر کس همسنگ ذره‌اى نیکى کرده باشد، آن را مى‌بیند و هر کس همسنگ ذره‌اى بدى کرده باشد، آن را مى‌بیند.»

یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُحْضَرا وَما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أنَّ بَیْنَها وَبَیْنَهُ أمَدا بَعِیدا وَیُحَذِّرُکُمُ اللّه نَفْسَهُ وَاللّه رَؤُوفٌ بِالْعِبادِ. «روزى که هر کس کارهاى نیک و کارهاى بد خود را در برابر خویش حاضر بیند، آرزو کند که اى کاش میان او و کردار بدش فاصله‌اى دور بود. و خداوند شما را از خودش بر حذر مى‌دارد. و خدا با بندگانش مهربان است».

31 اردیبهشت 1403 در تقویم رسمی حالا رنگ و بوی دیگری دارد. تا پیش از این فقط «روز اهدای عضو» بود، روز «اهدای زندگی» و حالا روز شهادت آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور هشتم ملت، آیت‌الله آل‌هاشم امام جمعه تبریز، حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، مالک رحمتی استاندار آذربایجان شرقی و چند تن دیگر از همراهان رئیس جمهور است، که برای افتتاح «سد مرزی «قیز قلعه‌سی» به آذربایجان شرقی سفر کرده بودند و بالگرد حامل ایشان در مسیر بازگشت در «جنگل دیزمار» در محدوده عمومی بین ورزقان و جلفا استان آذربایجان شرقی دچار سانحه شد.